Ο Ησίοδος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της αρχαιότητας, αντάξιος του Ομήρου. Μάλιστα, σύμφωνα με την παράδοση οι δύο ποιητές είχαν διαγωνιστεί μεταξύ τους και το έπαθλο είχε κερδίσει ο Ησίοδος. Το προσωπικό μου ενδιαφέρον για τη μυθολογία με ώθησε να ασχοληθώ με τη Θεογονία, το κυριότερο έργο του ποιητή. Διαβάζοντάς το βλέπει κανείς να ξεδιπλώνεται μπροστά του με απαράμιλλη ζωντάνια όλη η αρχή και βάση της πλούσιας ελληνικής μυθολογίας, η γένεση του αρχαιοελληνικού Πάνθεου. Το δεύτερο έργο του, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, ανήκει στην κατηγορία του διδακτικού έπους. Το τελευταίο, Ἀσπίς Ἡρακλέους, περιγράφει τη σύγκρουση του Ηρακλή με τον Κύκνο, γιο του Άρη. Σε αυτή τη σύγκρουση ο γιος του Δία είχε χρησιμοποιήσει για την προστασία του μία θαυμαστή ασπίδα, αληθινό καλλιτέχνημα σμιλεμένο από τα χέρια του Ηφαίστου.
Ο λόγος του Ησιόδου δεν χαρακτηρίζεται από την πλαστικότητα που διακρίνει το λόγο του Ομήρου, όπως τον συναντάμε στα δύο έπη του, Ἰλιάς και Ὀδύσσεια. Παρόλα αυτά, ο Ησίοδος με κέρδισε με την απλότητα του λόγου του, μία απλότητα που ταιριάζει σε εκείνο τον αρχαίο Έλληνα γεωργό-ποιητή. Ειδικά στο έπος του, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, συνειδητοποίησα την ταπεινότητα και μετριοφροσύνη που διακατέχουν τον ποιητή-άνθρωπο, καθώς στο έργο του αυτό δεν κάνει τίποτα άλλο από το να περιγράφει τις γεωργικές εργασίες και να παροτρύνει τους συμπατριώτες του να εργάζονται έντιμα για να απολαμβάνουν τους καρπούς της δουλειάς τους. Όλα αυτά δεν ήταν ξένα προς τον ίδιο, ο οποίος ήταν ένας γεωργός προικισμένος με το χάρισμα του ποιητή.
Το μόνο στοιχείο που ξενίζει τον αναγνώστη του 20ου – 21ου αιώνα, συμπεριλαμβανομένου και εμού, είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται η γυναίκα, ως προσωποποίηση των δεινών του άνδρα (μύθος της Πανδώρας). Εντούτοις, αυτή η «μισογυνική», όπως θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κάποιος, στάση του Ησιόδου, συνιστά απόρροια της γενικότερης νοοτροπίας σχετικά με τη θέση της γυναίκας που δέσποζε εκείνη την εποχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου