Ελληνιστί: Σαλώμη
Η "Σαλώμη" δεν είναι μία "τυπική" τραγωδία - είναι πρωτίστως μία ουαϊλντική τραγωδία. Τουτέστιν, οι γνωστές εμμονές του κορυφαίου Ιρλανδού λογοτέχνη βρίσκουν τη θέση τους σε αυτή την ανάγνωση της γνωστής ιστορίας της Σαλώμης και του Ιωάννη του Βαπτιστή. Η παρακμιακότητα της ιστορίας γοητεύει τον Ουάιλντ, ο οποίος αντλεί συγχρόνως και από παραδόσεις του Μεσαίωνα για να πλάσει μία ιστορία με μακάβρια, ακόμα και νεκροφιλικά στοιχεία - μία παρακμιακή ιστορία πόθου και ερωτικής επιθυμίας, γαρνιρισμένη με τον γλωσσικό αισθητισμό του Ουάιλντ.
Συγχρόνως, ο σαρδόνιος Ουάιλντ βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα στον παραλογισμό και την ωμότητα της ερωτικής επιθυμίας. Γύρω από τη Σαλώμη στροβιλίζεται ένα ερωτικό γαϊτανάκι, μία συνεχής μετάθεση από τον ένα χαρακτήρα στον άλλο του αντικειμένου του πόθου, που οδηγεί στην τραγωδία. Για τον Ουάιλντ, δεν υπάρχει ο καθαρός, αναίμακτος, δίχως εγωισμούς και παράλογες απαιτήσεις έρωτας: τα υπέροχα, λυρικά ξεσπάσματα της Σαλώμης, στα οποία ομολογεί τον έρωτα της για τον Ιωάννη, σαν "κλωνάρι αραβικής μυρτιάς", δεν αναιρούν τη σκληρότητα και αδιαπερατότητά της - και ο τερατώδης έρωτάς της οδηγεί στον αποκεφαλισμό του Ιωάννη. Ταυτόχρονα, ακόμα και ο φαινομενικά απρόσβλητος από τα βέλη του έρωτα, "ιερός" και αφοσιωμένος στον Θεό του Ιωάννης, υπονομεύεται από τον "ανευλαβή" Ουάιλντ. Το μήνυμα είναι σαφές: κανείς, ούτε και οι έχοντες θέσει εαυτόν εκτός κοινωνίας, δεν γλιτώνουν τη λαίλαπα του έρωτα, είτε ως παθητικοί αποδέκτες του ή ως ενεργητικοί δρώντες - και μερικοί μπορεί να χάσουν και το κεφάλι τους γι' αυτόν. (Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην υπέροχη εικονογράφηση που έκανε ο έτερος ακόλουθος του Αισθητισμού, Aubrey Beardsley, για την πρώτη έκδοση του έργου, που συνοδεύει και τις περισσότερες μεταγενέστερες εκδόσεις).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου