
Ελληνιστί: Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ο πεζογράφος και ποιητής της "χαμηλής" υποστάθμης της Αμερικής, ο υμνωδός των αλκοολικών, των αλητών, των εγκληματιών, των πορνών, είναι μία εμβληματική underground μορφή των αμερικανικών γραμμάτων, ένας άνθρωπος που ακόμα και μετά την επιτυχία και αναγνωρισιμότητά του παρέμεινε πιστός στο "παρακμιακό" lifestyle του.
Οι "Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας" αποτελεί ένα τυπικό μπουκοφσκικό βιβλίο, με μικρές ιστορίες, όλες τους αυτοβιογραφικές ή ημιαυτοβιογραφικές, θραύσματα εμπειριών του Μπουκόφσκι, με όλες τις γνωστές θεματικές του: ποτό, γυναίκες, ανεργία και περιστασιακή λογοτεχνική δραστηριότητα (με έντονη περιφρόνηση για τους "κουλτουριάρηδες", όπως και για κάθε άλλη μορφή ομάδας ή εξουσίας φυσικά). Η γλώσσα του Μπουκόφσκι λάμπει με τη διαυγή ειρωνεία της, κοφτή, ξερή χωρίς να γίνεται ποτέ επίπεδη, με ορισμένες σπάνιες αναλαμπές (σχεδόν) λυρικότητας, ευθύς, άμεση, αθυρόστομη, λάγνα, κυνική, ειλικρινής. Ο Μπουκόφσκι δεν καμώνεται τίποτα, ούτε καν τον μποέμ καλλιτέχνη. Τα πάθη του είναι απλά, συγκεκριμένα και ξεκάθαρα, και ποτέ δεν προσποιείται κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι - ακόμα και τα εξυπνακίστικα σχόλιά του διαπνέουν τα σπαράγματα αφηγημάτων ως οργανικό κομμάτι της προσωπικότητάς του παρά ως afterthought λογοτεχνικής υστεροβουλίας. Το καθένα από τα μικρά snapshots της ζωής του που μας χαρίζει τελειώνει πάντοτε απότομα, χωρίς προσπάθεια ή ενδιαφέρον για τις κλασικές αφηγηματικές συμβάσεις: η κορύφωση της κάθε ιστορίας είναι σχεδόν πάντοτε anticlimactic, ακόμα ένας κρίκος στις παρακμιακές περιπέτειες του Μπουκόφσκι και του alter ego του. Ο Μπουκόφσκι δεν τρέφει αυταπάτες: απλά συνεχίζει να πορεύεται από τη μία ιστορία στην άλλη σαν νομάς στις αμερικανικές λεωφόρους. Και αφήνει όλα τα "φιλολογικά μπιχλιμπίδια" για τους υπόλοιπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου