Ελληνιστί: Το Στρίψιμο της Βίδας
Η διάσημη νουβέλα του Χένρι Τζέιμς δεν είναι μία τυπική "γοτθική ιστορία". Από τα πιο αινιγματικά βιβλία που γράφτηκαν ποτέ, το "Στρίψιμο της Βίδας" είναι σαν ένα καλά κρυμμένο μυστικό, που θάβει μέσα του την αλήθειά του και χαίρεται με το αίνιγμα που αποτελεί. Είναι μία ιστορία φαντασμάτων; Είναι μία ιστορία παράνοιας; Είναι ένα κοινωνιολογικό και ψυχογραφικό πορτρέτο; Ποιοι τρόμοι είναι οι πιο αληθινοί, απτοί και έντονοι, οι τρόμοι που προέρχονται από έξω ή αυτοί που προέρχονται από μέσα μας, οι υπαρξιακοί τρόμοι των οποίων η φρίκη δεν συγκρίνεται σε ένταση και δριμύτητα με οτιδήποτε άλλο;
Πραγματικά, θα χαρακτήριζα τη νουβέλα του Τζέιμς ως ένα έργο υπαρξιακού, εσωτερικού τρόμου περισσότερο από κάτι άλλο. Ο τίτλος του υποδηλώνει ένα πολλαπλώς επιτελούμενο "στρίψιμο". Είναι η διαστροφή της φυσικής ζωής, στην οποία παρεμβάλλονται, ως εκτρώματα, και διαταράσσουν την ομαλή ροή της, μία σειρά από οπτασίες. Είναι το στρίψιμο του εγκεφάλου, το στρίψιμο του μυαλού, καθώς έρχεται αντιμέτωπο με τα αφύσικα γεγονότα - ή με τον ίδιο του τον εαυτό του. Είναι η διαστρέβλωση της ψυχής και της ηθικής, όταν δύο μικρά παιδιά διαφθείρονται με έναν ακαθόριστο τρόπο. Εντέλει, είναι το στρίψιμο που πραγματοποιείται όταν το αφύσικο, με κάποιον τρόπο, εισχωρεί στο "φυσιολογικό" και το απορρυθμίζει, το επικαλύπτει. Παρά τις γοτθικές καταβολές του, το "Στρίψιμο της Βίδας" υπερσκελίζει τις συμβάσεις και την προβλεψιμότητα του γοτθικού μυθιστορήματος και άδει τον τρόμο της ανθρώπινης ψυχής, όπως μας τον μεταφέρει η συγκινησιακά και συνειδησιακά φορτισμένη αφήγηση της κεντρικής ηρωίδας. Ένα βιβλίο που στρίβει γύρω από τον εαυτό του και στρίβει στη γωνία, καθώς αναδιπλώνεται στο μυστήριό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου